در جهان، کارها و فرصت‌هایی بسیار بیشتر از آنچه ما زمان و منابع برای انجام همه‌شان داشته باشیم وجود دارد. گرچه بسیاری از آن‌ها ممکن است خوب یا حتی خیلی خوب باشند، واقعیت این است که بیشترشان کم‌اهمیت‌اند و اندک‌شماری حیاتی‌اند.

اصل گرایی عبارت است از یادگیری تمایز میان این دو؛ اینکه یاد بگیرید همه‌ی گزینه‌ها را فیلتر کنید و آن‌هایی را برگزینید که واقعاً اساسی‌اند. اصل گرایی درباره‌ی این نیست که چطور کارهای بیشتری را انجام دهید؛ درباره‌ی این است که کارهای «درست» را انجام دهید. همچنین بدین معنا نیست که کمتر کار کنیم تا کمتر کار کرده باشیم؛ بلکه معنایش این است که از زمان و انرژی‌مان هوشمندانه‌تر استفاده کنیم تا از طریق انجام صِرف کارهایی که واقعاً ضروری‌اند بالاترین میزان عملکردمان را داشته باشیم.